Laatst had mijn oudste zoon (5) iets vast wat kostbaar was voor mij. Ik vroeg hem er voorzichtig mee te doen, waarbij ik uitlegde dat het breekbaar was en het voor mij belangrijk was dat het heel zou blijven.
Terwijl ik dit zei, zag ik zijn vingertjes kracht zetten. Niet om het kapot te maken of stout te zijn, maar hij was aan het testen hoe breekbaar het was. Een natuurlijke ontdekkingstocht voor een kind van die leeftijd.
Ik maande hem wat voorzichtiger te doen, maar het was al te laat. Er waren een paar stukjes afgebroken.

Hoe reageer je dan op zo’n moment?
Boos? Omdat hij iets stuk heeft gemaakt? Hij deed het niet expres, maar had wel voorzichtiger kunnen doen.
Verdrietig? Omdat iets wat je kostbaar is nu kapot is? Dan speel je in op iemands schuldgevoel. Ik wist dat mijn zoon zich daardoor heel rot zou gaan voelen.
Zeg je dat het niets uitmaakt? Omdat je bang bent je kind te kwetsen? En nou ja, zo erg was het nou ook weer niet…?

Ben jij je bewust van wat jouw reacties zijn en waar ze vandaan komen?

Ik weet wel hoe ik een aantal jaar geleden zou hebben gereageerd in zo’n situatie en daar zou ik me later behoorlijk schuldig over hebben gevoeld. Daarna zou ik (weer) iets goed te maken hebben. Niet mijn ideale situatie.

Nog steeds weet ik niet wat de beste reactie is op deze situatie. En ik geloof ook dat dat voor iedereen anders zal zijn. Ik weet wel dat ik deze keer heel bewust een gepaste reactie wilde geven. Een reactie waarbij ik achteraf geen sorry zou hoeven zeggen, maar ook een reactie waarbij ik hem wel een boodschap mee gaf.

Nadien heb ik deze situatie nog eens goed bestudeerd. Wat werd er door deze situatie bij mij aangeraakt? Hoe kwam het dat ik het zo moeilijk vond een gepaste reactie te geven? Welk innerlijk stukje van mij mag nog aandacht?

Door op deze manier mezelf aan een onderzoek te onderwerpen en daar vervolgens ook iets mee te doen, begrijp ik mijn reacties en mezelf beter. En niet alleen dat; Het is voor mij, in steeds meer situaties, mogelijk om op een rustige manier een gepaste reactie te geven. Mijn reactie ‘overkomt’ mij minder vaak, maar is een bewuste keuze. En dat voelt voor mij als Groeien en Genieten!

Zou jij dit ook willen leren?
Ik wil jou daar graag bij helpen. Stuur me een berichtje en ik neem contact met je op om een intake in te plannen.

Liefs

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *